In de kijker: opvanggezin Yolien
"Als je twijfelt om opvanggezin te worden, gewoon doen!"
Viervoeters met bepaalde zorgen, puppy’s en kittens worden opgevangen in een warme thuisomgeving. Voor deze dieren kunnen we beroep doen op onze opvanggezinnen. Ook Yolien vangt al enkele jaren viervoeters van ons op. Vandaag doet ze haar verhaal.
Wat motiveerde je om opvanggezin te worden voor zowel honden als katten bij het dierenasiel?
“Ik heb altijd heel erg graag dieren gezien en wou ook iets betekenen voor hen. Zo ben ik dan eerst begonnen als kittenopvang vorig jaar. Door het jaar ving ik ook nog enkele zieke katten op en deze zomer ook begonnen als opvang voor pups. Nu doen we alles door elkaar. Zo heb ik momenteel twee kittens, twee katjes die hier revalideren na hun operatie en een moederhond met drie prachtige pups.”
Kun je ons iets vertellen over je ervaring tot nu toe als opvanggezin voor deze dieren?
“Het is soms bijzonder hectisch, maar het allermooiste wat ik tot nu toe gedaan heb. Eigenlijk ervaar je vooral heel veel liefde. Honden of katten die in een benarde situatie gezeten hebben, zijn dikwijls de meest liefdevolle en trouwe beestjes.”
Welke specifieke uitdagingen heb je ervaren bij het verzorgen van zowel honden als katten in je huis?
“Mijn eerste papfleskittens waren een dag oud, dat betekent in het begin om de twee uur eten geven. Heel pittig. Het is ook een periode geweest van veel opzoeken want uiteraard wil je het op een goede manier doen. Ik heb ook een hondje gehad die echt heel bang was, ik mocht nog niet naar haar kijken of ze gromde al, laat staan tegen haar praten. Twee dagen heb ik ze laten doen en geduldig gewacht tot ze mijn aandacht begon te zoeken. Eens ze er dan door was en me meer en meer vertrouwde, was het zo’n lieverd die mij geen minuut alleen liet.”
Hoe bereid je je huis voor op de komst van een nieuw dier dat je als opvanggezin zult verzorgen?
“Dat valt wat te zien, wilde kittens houden we meestal in een bench in de living, omdat ze op die manier rapper gewoon worden aan mensen, honden, lawaai, … Anders
gaan ze de kattenkamer in. Dit betekent dan kattenbak plaatsen, slaapplekken voorzien, eet- en drinkbakjes en speelgoedjes leggen. Als het goed druk is, wordt ook onze badkamer en/of slaapkamer omgetoverd tot kattenkamer. Bij de hondjes is het voorbereidingswerk wat minder. Wennen aan onze hondjes doen we altijd eerst samen buiten. Bij de heel angstige hondjes, zet ik ze eerst in de berging waar ze dan even kunnen bekomen.”
Wat vind je het meest lonend aan het zijn van een opvanggezin voor dieren?
“Het idee dat je echt iets kan betekenen voor die dieren. Door ons werk worden bange/agressieve kittens tam gemaakt en kunnen dan genieten van een leven lang in
een warme thuis te zitten in plaats van als straatkat op zoek te moeten gaan naar eten. Of er worden pups binnengebracht die ofwel helemaal fout begrepen zijn of vanuit kleine kooien zijn gehaald en die kan je dan overtuigen en laten zien dat er zeker mensen zijn die het wel goed voor hebben met hen.”
Kun je een voorbeeld geven van een bijzondere band die je hebt ontwikkeld met een dier dat je hebt verzorgd?
“Ons Kaatje, een kleine Chihuahua die samen met Beer is toegekomen. Ik heb altijd een zwak gehad voor kleine hondjes, al zou je het niet zeggen want hier thuis heb ik er nu drie grote rondlopen. Kaatje ging overal mee: naar de winkel, naar vrienden, op restaurant. Overal hoorde ik ook altijd hetzelfde: ‘Chihuahua is niet mijn ras, maar Kaatje dat is echt een supertof hondje.’ Zo heb ik dan ook echt getwijfeld om ze zelf bij te houden. Uiteindelijk heb ik het niet gedaan. Ik heb altijd gezegd dat ik alleen dieren adopteer die een ander niet moet hebben. En zo was Kaatje niet, daar zijn genoeg mensen voor. Ze is dan ook geadopteerd door een superleuk gezinnetje dat Kaatje een echt prinsessenleven gaat geven.”
Hoe ziet een typische dag eruit voor jou en de dieren in je opvanggezin?
“Als ik beneden kom, zet ik al de hondjes buiten. Dan begint de eerste poetsronde. Zelf hebben wij oude hondjes dus die kunnen hun plasje niet altijd goed ophouden. Eten en medicatie worden klaargezet, nadien kunnen ze beginnen eten. Als de hondjes eten, maak ik alles voor de katten klaar. Drinkbakjes worden ververst en kattenbakken worden proper gemaakt. Dan genieten we nog even van samen in de zetel te zitten voor we beginnen met werken. Ik werk als kapster en heb een eigen salon bij mij thuis. De honden lopen mee in het kapsalon, dat is heel bevorderlijk voor hun socialisatie.
In de ochtend gaat Robrecht ook met de hondjes wandelen. Dan is het vrij rustig, meestal slapen de hondjes dan bij ons als we aan het werk zijn. In de middag bekijk ik de eetbakjes van de katten en geef ze dan ook wat aandacht. In de avond is het dan terug wandel- en etenstijd. Meestal genieten we dan samen in de zetel van een avondje tv-kijken. We hebben een grote zetel, maar die is meestal bomvol. Nog een snoepje voor het slapengaan en dan kan de dag terug beginnen.”
Hoe ga je om met het afscheid nemen wanneer een dier wordt geadopteerd?
“Ik hoor heel vaak ‘ik zou die nooit meer kunnen afgeven’, maar je weet waar de honden of katten naartoe gaan. Ik zeg niet dat het gemakkelijk is. Maar een beestje afgeven wil ook zeggen dat ik plaats heb om een ander hondje of katje te helpen. Het moment zelf is dikwijls heel snel voorbij. Beestjes ervaren dan ook wel wat stress omdat ze weten dat er iets gaat gebeuren, dus ik probeer dat ook zo snel mogelijk te doen. Maar dan als het avond is, valt dikwijls wel de leegte. Dan wacht ik (on)geduldig tot het asiel belt en ik opnieuw kan beginnen!”
Hoe ziet een typische dag eruit voor jou en de dieren in je opvanggezin?
“Als je twijfelt, gewoon doen! Het is soms veel werk en mijn stofzuiger draait overuren, mijn kuisproduct vliegt erdoor, maar wat je ervoor in de plaats krijgt, dat is onbetaalbaar. In het begin is het zoeken, maar je vindt je weg er wel in.”
